Juan Luis Zabala
(Leonard Cohenen beste kantu baten hitzak).
Elur-jausia
Elur-jausi batean sartu nintzen;
Arima estali zidan.
Ikusten duzun konkordun hau ez naizenean,
Urrezko muinoaren azpian egiten dut lo.
Zuk, mina gainditu nahi duzun horrek,
Ikasi egin behar duzu, ni ondo zerbitzatzen ikasi.
Nire saihetsa jotzen duzu nahi gabe
Zure urrearen atzetik zoazela.
Zuk hemen jantzi eta elikatu zenuen elbarria
Ez da jada ez goseak eta ez hotzak hiltzen;
Ez du zu alboan izatea eskatzen,
Ez erdigunean, munduaren erdigunean.
Idulki baten gainean nagoenean,
Ez nago han zuk hara igoa.
Zure legeek ez naute behartzen
irrigarri eta biluzi belaunikatzera.
Ni neu naiz begirada iltzatzen diozun
Konkor zatar honen idulkia.
Zuk, mina gainditu nahi duzun horrek,
Atsegin zerk bihurtzen nauen ikasi behar duzu;
Eskaintzen dizkidazun amodio apurrak
Nik atzean utzitako apurrak dira.
Zure mina ez da inongo egiaztagiria hemen,
Itzala baino ez da, nire zauriaren itzala.
Zu irrikatzen hasi naiz,
Ni, irrikarik ez duen hau.
Zutaz galdezka hasi naiz,
Ni, ezer behar ez duen hau.
Nigandik urrundu zarela diozu,
Baina sentitu egiten zaitut arnasa hartzean.
Ez itzazu jantzi zarpail horiek niregatik,
Badakit ez zarela behartsua;
Eta ez nazazu halako indar handiz maita
Bai baitakizu ez zaudela ziur,
Zure txanda da, maitea,
Zure haragia dut soinean.
Avalanche
I stepped into an avalanche,
It covered up my soul;
When I am not this hunchback that you see,
I sleep beneath the golden hill.
You who wish to conquer pain,
You must learn, learn to serve me well.
You strike my side by accident
As you go down for your gold.
The cripple here that you clothe and feed
Is neither starved nor cold;
He does not ask for your company,
Not at the centre, the centre of the world.
When I am on a pedestal,
You did not raise me there.
Your laws do not compel me
To kneel grotesque and bare.
I myself am the pedestal
For this ugly hump at which you stare.
You who wish to conquer pain,
You must learn what makes me kind;
The crumbs of love that you offer me,
They’re the crumbs I’ve left behind.
Your pain is no credential here,
It’s just the shadow, shadow of my wound.
I have begun to long for you,
I who have no greed;
I have begun to ask for you,
I who have no need.
You say you’ve gone away from me,
But I can feel you when you breathe.
Do not dress in those rags for me,
I know you are not poor;
And don’t love me quite so fiercely now
When you know that you are not sure,
It is your turn, beloved,
It is your flesh that I wear.
31 eskutik 