Aitor Blanco Leoz
Aurreko batean, aparkatzeko toki baten bila auzoan bueltaka nenbilelarik, seinale berri honekin egin nuen topo etxe ondoko orube batean:
Beste askotan bezala, euskarazko testua irakurri nuen lehenbizi, goian zegoelako ―Iruñeko Udalaren ordenantzak ezartzen duenari jarraikiz― baina, batik bat, militantziagatik, euskararen aldeko borrokak ez baitu zentzurik gero testu elebidunak erdaraz irakurtzen baditugu. Eta a zer poza hartu nuen euskaraz mezua txukun eta sintaxi bikainean idatzia zegoela ikustean!
Nolanahi ere, deformazio profesionalagatik seguruena, gaztelaniazko testua ere irakurri nuen jarraian, eta orduan hartu nuen zaputza: bi testuek ez zuten zehazki gauza bera adierazten. Ni 10. sektorean bizi naiz, baina ez seinalean aipatzen diren kale horietakoren batean, eta, beraz, gaztelaniazko mezuaren arabera, ez dut eskubiderik orube horretan aparkatzeko; bai, ordea, euskarazko mezuaren arabera.
Orduan, zer? Erdaldun elebakar (zibiko) batek argi izanen luke: “ezin dut hemen aparkatu; banoa beste norabait”. Baina, nire kasuan, zilegi nuen autoa hor utzi eta, zoritxarrez isuna jarriko balidate, euskarazko testuari lotuta justifikatzea baietz, banuela horretarako eskubidea. Jakina, horrek buruhauste burokratikoren bat ekarriko lidake, tramite administratibo bat edo beste eta, nola ez, denbora-inbertsio ederra, baina arrazoia eman beharko lidakete azkenean.
Eta, hala eta guztiz ere, senak eta esperientziak esaten didate euskarazko testua gaztelaniazkoaren itzulpena dela, eta, hortaz, oso litekeena da 10. sektoreko egoiliar-txartela dugun baina kale horietan bizi ez garen auzokoek ez izatea orube horretan aparkatzeko eskubiderik.
Azkenean, mesfidati, beste norabait joan nintzen aparkatzera, erdaldun elebakar (zibiko) baten moduan, badaezpada ere.
31 eskutik 