Maialen Berasategi Catalán
Beharrak eta komenentziak eramaten omen du jende gehiena hizkuntza bat ikastera eta erabiltzera. Bada hizkuntzazale soil denik, jakina, eta badira maitasunagatik eta bestelako motibo erromantikoengatik hasten direnak, baita modagatik ere akaso, baina, oro har, badirudi titulu, egiaztagiri eta halako paper-puskak eskatzen direlako ematen duela jendeak izena hizkuntza-eskoletan eta akademietan.
Dena saleros daitekeen garai honetan, gizakiak etekina jaso nahi izaten du hizkuntza bat hautatzen duenean: adibide ezin argiagoak dira kartelak eta bestelakoak ingelesez eta beste erdara batzuetan jartzen dituzten denda eta jatetxeak.
«If I am selling to you, I speak your language. If I am buying, dann müssen Sie Deutsch sprechen», esan omen zuen W. Brandtek.
Zoritxarrez, merkatu-lege itxuraz unibertsal hori ez da hain unibertsala. Gure herri diglosikoan –beste zenbaitetan bezalaxe, ziur–, esaldiaren aldaera hau izaten da nagusi maizegi: «If I am selling to you, I speak your language o tu idioma. Si soy yo quien compra, entonces no te agobies, que seguiré hablando en el tuyo».
31 eskutik 